حسین امانت (متولد ۱۹۴۲، تهران) یکی از برجسته‌ترین معماران معاصر ایرانی است که نامش با طراحی بناهای نمادینی چون برج آزادی در تهران گره خورده است. او دانش‌آموخته دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران است و در سال ۱۹۶۶، در حالی که هنوز دانشجو بود، در یک مسابقه ملی برای طراحی نماد جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی برنده شد؛ حاصل این مسابقه، ساخت برج آزادی (پیش‌تر برج شهیاد) بود که امروزه به یکی از اصلی‌ترین نشانه‌های شهری تهران و ایران تبدیل شده است.
سبک معماری
سبک امانت ترکیبی از معماری مدرن با الهام از معماری سنتی ایرانی است. در طراحی‌های او، می‌توان تأثیراتی از معماری اسلامی، کاشی‌کاری‌ها، ایوان‌ها و فرم‌های هندسی سنتی را مشاهده کرد. او معتقد است که معماری باید هم‌زمان ریشه در تاریخ داشته باشد و با نگاه به آینده طراحی شود.
آثار برجسته
از جمله مهم‌ترین پروژه‌های او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
برج آزادی (۱۹۷۱) – تهران
دانشگاه صنعتی شریف (ساختمان‌های اولیه) – تهران
مرکز جهانی دیانت بهایی – حیفا، اسرائیل
ساختمان‌های اداری و فرهنگی در کانادا و آمریکا
پس از انقلاب اسلامی ایران، امانت به کانادا مهاجرت کرد و شرکت معماری خود را در آنجا راه‌اندازی نمود. وی همچنان در پروژه‌های معماری بین‌المللی، به ویژه در زمینه ساختمان‌های مذهبی و فرهنگی، فعال است.
تأثیر و میراث
حسین امانت از آن دسته معمارانی است که توانسته‌اند با استفاده از عناصر بومی و فرهنگی، زبان معماری منحصر به‌فردی را خلق کنند. او نه‌تنها در ایران، بلکه در سطح جهانی شناخته‌شده و مورد احترام است. آثار او پلی هستند میان سنت و مدرنیته، شرق و غرب، و گذشته و آینده.
جمع بندی
حسین امانت نمونه‌ای درخشان از معمارانی است که توانسته‌اند اصالت فرهنگی را با زبان معاصر معماری تلفیق کنند. آثار او گواهی بر اهمیت هویت ملی در طراحی معاصر هستند و همچنان الهام‌بخش نسل‌های جدید معماران در ایران و جهان محسوب می‌شوند.