
کوروش فرزامی از جمله معماران معاصر ایران است که با دیدگاهی خاص و رویکردی بومیگرا، تأثیر قابل توجهی بر فضای معماری کشور گذاشته است. او با تأکید بر سنتهای محلی، اقلیم، و فرهنگ ایرانی، تلاش کرده تا پیوندی عمیق میان معماری گذشته و حال برقرار کند. آثار او غالباً بر اساس مطالعه دقیق بافتهای تاریخی، ویژگیهای جغرافیایی، و نیازهای اجتماعی طراحی میشوند.
رویکرد معماری
رویکرد فرزامی تلفیقی از سنت و نوگرایی است. او به جای الگوبرداری مستقیم از معماری مدرن غربی، سعی میکند با استفاده از مصالح بومی، سازوکارهای سنتی مانند حیاط مرکزی، بادگیر، و سایهانداز، بناهایی طراحی کند که با شرایط محیطی و فرهنگی محل هماهنگ باشد.
آثار شاخص
از مهمترین آثار فرزامی میتوان به پروژههایی در مناطق گرم و خشک ایران اشاره کرد که در آنها طراحی اقلیمی نقش کلیدی دارد. نمونههایی از این آثار شامل مراکز فرهنگی، ساختمانهای آموزشی و مسکونی هستند که در آنها بافت، فرم و نور به شکلی شاعرانه با محیط درآمیختهاند.
دیدگاه فرهنگی
فرزامی بر این باور است که معماری تنها یک هنر بصری نیست، بلکه زبان فرهنگ است. او در مصاحبهها و مقالاتش بر لزوم حفظ هویت ایرانی در مقابل جریانهای تند جهانیسازی تأکید کرده است. به اعتقاد او، معماری میتواند و باید روایتگر تاریخ و فرهنگ هر ملت باشد.
جمع بندی
کوروش فرزامی را میتوان یکی از پرچمداران معماری بومی ایران دانست. او با تلاش در جهت احیای ارزشهای معماری سنتی، در قالب فرمها و فضاهای معاصر، نقش مهمی در شکلگیری گفتمان هویتی معماری معاصر ایران ایفا کرده است. نگاه متفکرانه و خلاق او، الهامبخش نسل جدیدی از معماران جوان در سراسر کشور شده است.