معماری مدرن در ایران به‌عنوان یکی از مهم‌ترین جریان‌های تحول‌زا از اوایل قرن بیستم شکل گرفت. این سبک معماری، با تأثیر از تحولات جهانی و در پاسخ به نیازهای جدید جامعه ایرانی، توانست پیوندی میان سنت و مدرنیته ایجاد کند.
پیدایش و توسعه معماری مدرن
با آغاز دوران پهلوی، تغییرات ساختاری و شهرسازی در ایران به اوج خود رسید. ساخت بناهایی همچون دانشگاه تهران، ایستگاه راه‌آهن تهران و ساختمان شهرداری رشت، نمونه‌هایی از نفوذ معماری مدرن در کشور بودند. استفاده از مصالح جدید مانند بتن و شیشه و همچنین طراحی‌های ساده و کارآمد از ویژگی‌های بارز این دوره به شمار می‌روند.
دوران پس از انقلاب
پس از انقلاب اسلامی، با وجود تأکید بر هویت ایرانی-اسلامی، معماری مدرن همچنان جایگاه خود را حفظ کرد. در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای همگرایی میان مفاهیم معماری سنتی و مدرن صورت گرفته است که نمود آن را می‌توان در پروژه‌هایی همچون پل طبیعت و برج میلاد مشاهده کرد.
ویژگی‌های معماری مدرن در ایران
– استفاده از خطوط ساده و اشکال هندسی
– بهره‌گیری از مصالح جدید و فناوری‌های نوین
– توجه به نیازهای عملکردی بنا
– تلفیق المان‌های سنتی با طراحی مدرن
جمع‌بندی
معماری مدرن در ایران نشان‌دهنده تلاش برای هماهنگی میان گذشته و آینده است. این معماری با پذیرش اصول جهانی و در عین حال حفظ هویت فرهنگی، توانسته جایگاهی منحصربه‌فرد در شهرسازی و طراحی بناها به دست آورد. پیشرفت معماری ایران در آینده وابسته به تداوم این تعامل خلاقانه خواهد بود.